KOLTUK
Ey Koltuk(!)Kal, ayaklarımın altında kal!
Ulaşmak için gerçeğe yükselt beni!..
Gelirsen başım üstüne, sen yükselirsin
Başımdan yukarı, taç olur sivrilirsin.
Kalır başım altında neyleyim seni.
Senden daha da küçültürsün beni.
Kimler tapıyor, şu ayaklarımın altında;
Yükseltecek beni diye duran koltuğa...
İnanamıyorum olanların bu kadarına,
Ayakların baş, başların ayak olduğuna
Bilirler kendilerini, bilemediler nefislerini,
Koltuklara oturtmalıyız; işin esas ehillerini
Ben beni bilmeliyim, nefsimi bilmeliyim,
Ben sadece, Sonsuzluğun Sahibine köleyim
Sahibimi bilmezsem kendimi ne bileyim,
Belki de sürekli gelen her güce bir köleyim.
Ercan ÇELİK
10.11.2003 Ankara
|