Görünenin diğer yüzünü tanımama yardım et Benim düşüncelerime katılmıyor diye bana karşı olanları hainlikle suçlayarak, onların karşısında suçlu duruma düşmeme izin verme Kendimi sever gibi diğerlerini sevmeyi Diğerlerini yargılıyormuş gibi kendimi de yargılamayı öğret bana
Başarılı olduğum zaman sarhoş olmama izin verme
Başarısız olursam da umutsuzluğa düşmeme izin verme Başarısızlığın, başarıdan önce bir deneme olduğunu hatırlamamı sağla.Hoşgörünün, güçlerin en büyüğü olduğunu İntikam arzusunun zayıflığın ilk görünüşü olduğunu öğret bana
Eğer paradan yoksun bırakırsan, umudu bırak bana
Eğer beni başarıdan yoksun bırakırsan, başarısızlığı yenebilmek için irade gücünü bırak bana
Eğer beni sağlık bağışından yoksun bırakırsan, inancın lütfunu bırak bana
Eğer insanlara zarar verirsem, özür dileme gücünü ver bana
Eğer insanlar bana zarar verirse, affetme ve merhamet gücü ver bana
Eğer ben seni unutursam sen beni Unutma.
CUMANIZ MÜBAREK OLSUN Leviza Refatova"
MENZİLİN DEĞİŞMESİN 14.09.2018
Kimin geldiği önemli değil, kimin gelmediği de... Unutma, yolcu değişir, yol değişir, ama menzil değişmez. Yolcuya bakıp, yolunu tanıma. Yola bak, yolcuyu tanı, Vahim olan, yolun yolcusuz olması değil; asıl vahim olan yolcunun yolsuz olmasıdır;
Aldırma... Ayağına batan dikenler, aradığın gülün habercisidir. yollar yürümek içindir. Fakat, şu gerçeği de hiç unutma: 'yürümekle varılmaz, lakin varanlar yürüyenlerdir'. Aldırma, Yürü...
Göğsüne Yüreğinden başka muska takma. Vahiy haritan, nebi kılavuzun, akıl pusulan, iman sermayen, amel azığın, sevgi yakıtın, ahlak karakterin, edep aksesuarın, merhamet sıfatın, şeref ve izzet adın olsun. Doğru yol: İnsanların çoğunun gittiği yol değildir, düşünen öz akıl sahiplerinin yoludur. Yolda vereceğin her molayı öz eleştiri durağında vermelisin. Unutma, 'tövbe özeleştiridir'. Haritayı saklayabileceğin en güvenilir yerin yüreğindir. Leviza Refatova
Nefret ve Öfkeyle Kalbimizi Kilitledik
Hepimiz mutsuzuz!
Farkında değiliz ama üzerimize üzerimize geliyor sahte olan her şey! Hele insanlar; hiç kendi gibi olamamış, içi alabildiğine darmadağın, yapmacık gülücük saçan, dışı şıkır şıkır ama kalbi bomboş insanlar ...
Derdimiz sadece yeme içme, gezme olsaydı insan olur muyduk? Söyleyin kaçımız huzurla uykuya dalıdı da keyifli bir şarkı söyleyerek uyandı sabaha.. Biraz samimiyet, bir parça huzur, yaşama tutunmak için. Ya merhamet onu gören var mı? Neden gülümsemiyoruz komşumuza, Neden bir çocuğun saçını okşayıp, selam vermiyoruz. Neden derin bir nefes alıp varlığımıza şükretmiyoruz. Neden güneşi göremeyip karanlıklara koşuyoruz. Neden sevgimizi esirgiyoruz. Farkında olan var mı?
Bize verilen en güzel duyguları nefret ve öfkeyle kalbimize kilitledik. Üzerine kinden yığılmış topraklar örttük. Almayı düşlediğimiz her maddi hayal biraz daha kalbimizi öldürdü. Oysa sevgi hangi aşa konsa bal, hangi eve girse cennet olurdu. Şimdi herkes bir parça umut istiyor, içinde biraz muhabbet bolca huzur olsun diye... Oysa kimse birbirini sevmeyi denemiyor. Kalbinin kapılarını aralayıp kendi güneşini göremiyor. Neden mutsuzuz anladık mı?
Biz aslında sevmeden sevilmek istiyoruz.
Ya da asıl sevilmesi gerekeni bilmeden suretlere aldanıyoruz..Leviza Refatova